Bana neden hep altın ve para üzerine hikayeler anlattığımı soruyorlar. E ne demişler, tilkinin kırk tane hikayesi varmış, kırkı da tavuk üstüne. Yalnız bu hikayeleri bazılarının izinsiz yayınladığını görüyorum. Yapmayalım lütfen. Emeğe saygı. Neyse. Bakın, dinleyin ne anlatacağım: Bir zamanlar, antik Sümer kentlerinden birinde yaşayan bir adam vardı. Adı Enkidu’ydu. Enkidu, demiri altına çevirmenin sırrını arıyordu. Bu efsanevi simya gücünü elde etmek istiyor, krallar kadar büyük bir zenginliğe kavuşmayı planlıyordu.
Enkidu, günlerini demir madenlerini araştırarak ve alkimistlerle konuşarak geçirirdi. Ancak bir türlü başarılı olamıyordu. Bir gün, kırsalda dolaşırken, susamış yaşlı bir kadınla karşılaştı. Ekmeğini ve suyunu onunla paylaştı.
Kadın ona, bu ıssız madenlerde neden dolaştığını sordu.
“Demiri altına ve gümüşe çeviren simya sırrını arıyorum,” dedi.
Kadın, ona bilgece gülümsedi ve şunları söyledi:
“Enkidu, demiri altına çevirmenin sırrı, içindeki bilgelik ve sevgiyle bulunur. Demiri sadece bir maden olarak görmek yerine, onun doğasını anlamaya çalışmalısın.”
Enkidu şaşırmıştı. “Ama nasıl?” diye sordu.
Kadın, ona içi yarıya kadar dolu yeşil bir şişe uzattı. Enkidu’ya doğanın dengesini gözlemlemesini, demirin yapısını anlamaya çalışmasını ve içindeki enerjiyi keşfetmesini önerdi. İstediği şey için güneydeki Eridu şehrine gidecek, tanrı Enri'nin hikmet çeşmesini bulacak ve bunun üzerine tefekkür ederek çeşmenin akmasını bekleyecekti. Eğer akmaya başlarsa şişenin kalanını o suyla dolduracaktı. İşte o zaman, istediği an herhangi bir demir parçasının üzerine bir damla damlatması yeterli olacaktı.
“Sakın açgözlülük ve doymazlık ile bu sırrı heba etme, bu hem senin hem de iksirinin sonu olur!” dedi.
Enkidu kuşku dolu bir ifadeyle sordu: “Söyle bana, elinde böyle bir kudret varken, neden kendin için bir şeyler yapmıyorsun da, bu çilekeş ve yoksul hayatı seçiyorsun?”
“Çok basit, herkes kendi zenginliğine kavuşmak ister. Senin için altın değerli bir madenken, benim için sadece sarı bir taş parçasıdır. Benim varsıllığım bilgeliğin getirdiği huzur ile heva ve heveslerinden arınmış sağlıklı bedenimdir.”
Enkidu kabalığından utanarak kadının ellerini tutup öptü ve vedalaştılar.
Enkidu, kadının öğütlerini dinledi. Zaman kaybetmeden yola koyuldu. Güneye doğru Fırat Nehrini takip ederek yürüdü durdu. Yolculuğu çetin geçti ve iki hafta sürdü. Kah bıldırcın, kah keklik avlayıp pişirdi. Bazen de Fırat Nehrinin kendine sunduğu balıkları yiyerek tatlı uykulara daldı. Çeşmeyi bulması iki gününü aldı. Kuş uçmaz kervan geçmez bir yerdeydi. Çeşmeden tek damla su akmıyordu. Bilge kadının dediği gibi çeşmenin yanıbaşında günler geceler geçirmeye başladı. Yedinci günde, bir şafak vakti, düşünceler içindeyken bir ışık gördü. Bu ışık, demirin özündeki enerjiydi. Derken çeşmeden boğuk bir ses yükseldi ve akabinde berrak, hoş kokulu bir su akmaya başladı.
Enkidu, şaşkınlık içinde elleri titreyerek şişeyi koynundan çıkardı ve çeşmeden doldurdu.
Çok geçmeden hançerini yere koydu. Şişedeki sıvıdan itinayla bir damla iksiri üzerine damlattı. Hançer, damlanın düştüğü yerden ışıldayarak altına dönüştü. Enkidu heyecandan nefessiz kalmıştı, kalbi deli gibi çarpıyordu. Artık hazine taşıyan bir şişeye sahipti. Ve dünyanın en zengin krallarından bile daha varlıklıydı. Bunu herkese göstermeli, bu sihrin heyecanını her yüreğe tattırmalıydı. Şehir şehir dolaşıp, aynı ritüeli aynı heyecanla yapmaya devam etti. Bir şehirden bir şehre geçerken kervanında altınları taşıyan katır ve deve sayıları katlanarak artıyordu. Muhafızları günbegün daha da çoğalıyordu.
Derken ülkenin dört bir tarafına yayılan namı, Lagaş Kralı Urgakina'nın da kulağına gitti. Kral şehrine gelen bu simyacıyı, askerler ve muhafızlar arasındaki çetin bir dövüşten sonra, esir alarak sarayına getirtti. Kısa sürede varlıklı bir devlet kadar zenginliğe ulaşan Enkidu'nun hikayesi kral Urgakina'nın aklını başından aldı: Şişeyi boynundaki zincirden koparıp krala götürdüler.
“Bu iksiri nasıl kullanacağım? Çabuk söyle!”
Az sonra içine konulup alevler içine atılacağı, etinin haşlanarak kemiklerinden ayrılacağı bakır buzağıya baktı. Hırsına, kalabalıkların ilgisine ve altının gücüne yenik düşmüştü. Oysa ki sessiz sakin, ancak yine altınlarına sahip olacağı bir hayatı seçebilirdi.
Krala, şişedeki iksirin tümünü içerek kadim bilgeliğe ve sonsuz zenginliğe sahip olabileceğini söyledi hıçkırıklara boğularak.
Kral salonu inleten bir kahkaha patlatıp emri verdi. Enkidu'yu bakır buzağıya koyup kapağını kapattılar, alevler içinde sallandırıp eti kemiğinden ayrılana dek haşladılar. Enkidu'nun çığlıkları tüm Lagaş şehrinde yankılanırken, kral şişeyi kafasına dikti. Kanındaki demirle birleşen iksir, kralı tahtta oturan altın bir heykele dönüştürdü.
Kralın heykeli de dahil olmak üzere, bu sırlı iksirden oluşan altınlar kendisine sahip devletlerin dünyanın en müreffeh ve kudretli devleti olmasını sağladı. Bu altınlar defalarca eritilerek paraya, kolyelere, küpelere çeşitli ziynet eşyalara dönüştü. Elden ele, cüzdandan cüzdana dolaştı. Dünyanın dört bir tarafına yayıldı: Sümerlerden, Akadlara, oradan Asurlulara, Babillerden Karun'un hazinesine kadar kendine yer bulmayı bildi. Krallar değişti, devletler değişti, dünya değişti, ama bir şey değişmedi: O da insanoğlunun zenginlik hırsı, altına olan aşkı ve tamahı.
Not: Telif hakları gereği eser ve NFT resimlerin izinsiz kullanılmaması gerekmektedir.
Yorumlar